إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 778)

( 1 ) امام صادق « ع » : به خدا آن گونه اميد داشته باش كه جرات معصيت پيدا نكنى ، و از خدا چنان بترس كه از رحمت او نوميد نشوى . 12 الامام الصادق « ع » : الخوف رقيب القلب . و الرّجاء شفيع النفس . و من كان با لله عارفا ، كان من الله خائفا ، و اليه راجيا . و هما جناحا الايمان ، يطير العبد المحقّق بهما الى رضوان الله ؛ و عينا عقله يبصر بهما الى وعد الله و وعيده .
و الخوف طالع عدل الله [ و ] ناهي وعيده . و الرّجاء داعي فضل الله ، و هو يحيى القلب ؛ و الخوف يميت النّفس . قال النبي « ص » : المؤمن بين خوفين : خوف ما مضى ، و خوف ما بقي . و بموت النّفس يكون حياة القلب ، و بحياة القلب البلوغ الى الاستقامة . و من عبد الله على ميزان الخوف و الرّجاء ، لا يضلّ ، و يصل الى مأموله . . [1] ( 2 ) امام صادق « ع » : خوف ( از عقوبت خدا ) مراقب و نگهبان دل است ( تا به غفلت و گناه نيفتد ) ، و رجا و اميد ( به رحمت خدا ) واسطه و شفيع آدمى است ( تا مأيوس نگردد و از خدا نبرد ) . هر كس خدا را بشناسد ، هم از او ترس دارد هم به او اميد . و اين دو ( خوف و رجا ) دو بال ايمان است ، كه بندهء واقعگرا با آنها به سوى رضوان خدايى پر مىگشايد ؛ و دو چشم خرد او با آنها وعد و وعيد خدايى را مىنگرد . ترس نشان نمايان دادگرى خدا و بازدارنده از كيفر او است . و اميد فرياد بلند فضل و رحمت خدا است . رجا ( اميد به رحمت بىپايان الهى ) دل را زنده مىكند . و خوف ( ترس از عقوبت خدايى ) نفس ( و اميال نفس ) را مىميراند . پيامبر « ص » گفت : « مؤمن ميان دو خوف قرار دارد : خوفى از آنچه گذشته است ، و خوفى از آنچه در پيش دارد » . و ( بدانيد كه ) چون نفس بميرد قلب زنده گردد . و چون دل زنده گردد آدمى اهل استقامت شود . و هر كس خدا را به ملاك « خوف » و « رجا » عبادت كند ، گمراه نمىگردد ، و به مقصود خويش ( معرفت و قرب ) مىرسد .

[1] « بحار » 70 / 390 - از كتاب « مصباح الشّريعة » .

731