2 الامام الباقر « ع » - قال محمد بن مسلم : سألت ابا جعفر « ع » عن قول الله عزّ و جلّ : « * ( وَنَفَخْتُ فِيه مِنْ رُوحِي ) * » ؟ قال : روح اختاره الله و اصطفاه و خلقه و أضافه الى نفسه ، و فضّله على جميع الأرواح ، فأمر فنفخ منه في آدم « ع » . [1] ( 1 ) امام باقر « ع » - محمد بن مسلم گويد : از امام محمد باقر ، در بارهء اين آيه پرسيدم : « * ( وَنَفَخْتُ فِيه مِنْ رُوحِي ) * از روح خود در آدم دميدم » ، گفت :
مقصود روحى است كه خدا آن را پسنديد و برگزيد و آفريد ، و به خود نسبت داد ، و آن را بر همهء روحها فضيلت بخشيد ، و سپس فرمان داد تا از آن در آدم « ع » دميده شود . ، بعد مادى و جسمى انسان ، براى همگان معلوم و تا حدودى شناخته است . از اين رو در اينجا ، آيات و احاديثى در بارهء بعد روحى و اهمّيت آن آورده شد ؛ با يادآورى اين مطلب كه نبايد از شگفتيها و اسرار جسم انسان نيز غفلت ورزيد ، و نبايد از ژرفنگرى در اين باره باز ايستاد .
تن انسان ، آيتى است بزرگ از آيات خدا ، در حجمى كوچك . . .

[1] « معانى الاخبار » 1 / 15 .

688