* ( الله ، كَالَّذِي اسْتَهْوَتْه الشَّياطِينُ فِي الأَرْضِ حَيْرانَ ، لَه أَصْحابٌ يَدْعُونَه إِلَى الْهُدَى ائْتِنا ، قُلْ : إِنَّ هُدَى الله هُوَ الْهُدى ، وَأُمِرْنا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمِينَ ) * ، [1] بگو : آيا به جاى خدا چيزى را بخوانيم كه نه مىتواند به ما سودى برساند و نه زيانى ، و آيا پس از آنكه خدا ما را هدايت كرد به گذشته ( خويها و باورهاى جاهليت ) بازگرديم ، تا همچون كسانى باشيم كه شياطين آنان را به هواگرايى از راه به در برده‌اند و در زمين سرگردانند ، و آنان را دوستانيند كه ايشان را به هدايت و راهجويى مىخوانند و مىگويند به نزد ما بياييد ( ليكن ايشان از سرگردانى نتوانند راه راست را برگزيد ) [2] ، بگو : هدايت خدايى هدايت است و بس ؛ و ما فرمان داريم كه تسليم خداى جهانيان باشيم ،

[1] « مجمع البيان » 4 / 319 .
[2] سورهء انعام ( 6 ) : 71 .

648