عدوّ صديقك صديقا فتعادي صديقك ! و امحض أخاك النّصيحة حسنة كانت أو قبيحة . . [1] ( 1 ) امام على « ع » : در يار و ياور بىتميز و حقير و در دوست بدگمان ، هيچ خيرى نيست . با روزگار ، تا زمانى كه رام و در فرمان تو است ، نرمى كن ، و چيزى را به اميد دست يافتن به بيش از آن به مخاطره مينداز . از آن بپرهيز كه لجبازى ، چنان مركبى سركش ، عنان از دست تو بربايد ! در آن هنگام كه دوستت در - صدد بريدن پيوند دوستى است ، تو خويشتن را بر نگهدارى اين پيوند وادار ، و چون او نامهربانى كند ، تو مهربانى كن . و چون او بخل ورزد ، تو ببخش .
و چون او دورى گزيند تو نزديك شو . و چون او سخت گردد ، تو نرم باش .
و چون او گناهى كند ، تو پوزش خواه . و خلاصه چنان رفتار كن كه گويى تو بندهء اويى ، و او ولينعمت تو است . اما از آن بپرهيز كه چنين رفتارى را بى مورد به كار بندى ، يا در برابر كسى كه شايستگى ندارد چنين باشى . همچنين دشمن دوستت را دوست مگير ، كه به دشمنى با دوست خود برخاسته اى .
و از اندرز دادن به دوستت خوددارى مكن ، خواه اين اندرز خوشايند او باشد و خواه ناخوشايند . 6 الامام الحسين « ع » : لا تتكلَّمنّ فيما لا يعنيك ! فإنّي أخاف عليك الوزر . و لا تتكلَّمنّ فيما يعنيك حتى ترى للكلام موضعا ، فربّ متكلَّم قد تكلَّم بالحقّ فعيب . . [2] ( 2 ) امام حسين « ع » : در بارهء آنچه به تو مربوط نمىشود سخن مگو ، كه بيم آن است كه مرتكب گناه شوى . و در بارهء آنچه به تو مربوط مىشود نيز سخن مگو ، تا آنگاه كه جايى براى سخن گفتن ببينى ، كه چه بسيار سخنگويى كه به حق سخن گفته و گرفتار عيبجويى ديگران شده است .

[1] « نهج البلاغه » / 933 - 932 ، عبده 2 / 55 .
[2] « بحار » 78 / 127 - از كتاب « كنز الفوائد » .

278