و از « مذهب » ، نظر به « متن » آن بوده است ، و از « انسان » ، به « ماهيّت و الا » ى او ، و از « زمان » ، به « واقعيت متحوّل » آن ، و از « زندگى » ( حيات ) ، به « محتواى جدّى » آن .
و در گسترهء بيساحل خروش شورانگيز حيات و حركت جوشندهء هستى ، پيوستگى درست اين چهار ركن است كه به مقصد اصلى راهبر مىگردد . اگر از متن مذهب پيروى شود ، و ماهيّت والاى انسان شناخته و پرورده گردد ، و واقعيّت متحوّل زمان درك شود ، و محتواى جدّى حيات مورد نظر قرار گيرد ، زندگى سالم و انسانى و جويا وجود مىيابد ، و زندگى سالم و انسانى و جويا همواره تكاملى خواهد بود ، و تكامل همواره نشاندهنده راه درست است و سرمنزل درست : روشى انسانى و سالم و جويا در اين جهان ، و زندگى و حياتى جاودان و الهى در آن جهان .
و چون بدون حاكميّت ارزشها ، نه متن مذهب عملى مىگردد ، نه ماهيّت والاى انسان به شمار مىآيد ، نه واقعيّت متحوّل زمان پذيرفته مىشود ، و نه محتواى جدّى حيات مطرح مىگردد ، روشن خواهد بود كه آنچه مهم است كوشش فكرى و عملى براى پيريزى و استحكامبخشى به يك « حاكميّت سالم » است . هيچ آرمان والايى بدون حاكميّت ارزشها تحقق نمىپذيرد . و دين نيز در اصل دعوت به پيريزى يك « حاكميت » است . اين است كه « الحياة » ، كه يك كتاب « متن دينى » است ، در صدد برآمده است تا آميختگى ابعاد گوناگون دين اسلام را با مسألهء اساسى حاكميّت روشن كند . الحياة ، همگان را فرا مىخواند تا به منظور تحقق بخشى به ارزشهاى اسلامى ، پس از فهم مجموعى آنها ، براى برپايى خطَّ حاكميّتى شايسته و انسانى ( و صالح و قرآنى ) ، در سراسر جهان ، به كوشش برخيزند ، و ارزشهاى والاى يك « حيات سرشار » و يك « زندگى درخشان » را پديدار سازند .
مؤلَّفان - به اندازهء توان و فرصت خويش - كوشيده‌اند تا با جستجوى آيات و احاديث ، و دريافت موضوعى و مجموعى آنها ، مسائل بشرى و موضوعات حيات و آگاهى و تكليف را مطرح سازند ، و پاسخ اين مسائل را ، از دو منبع اصلى ياد شده ، در چهار چوب يك دستگاه منسجم ( سيستماتيك ) عرضه بدارند ، بدان منظور كه در خلال اين شناخت و دريافت و اين گزينش و تدوين و عرضه ، هم اسلام بهتر و جامعتر و تحولآفرينتر شناخته شود ، هم انسان ، هم زمان ، و هم زندگى و حيات .

16