( 1 ) امام على « ع » - در ذكر حالات مؤمن راستين : عقل خود را زنده كرد ، و نفس خود را كشت ، تا چنان شد كه تن تناور او باريك گشت و دل سخت او نرم شد ، و برق پر روشنيى بر او زد كه راه را به دو نماياند و به پيمودن آن راه او را بداشت ، و درها ( و مقصدها ) سرانجام او را به در سلامت و سراى اقامت رهنمون گشتند ، و پاهاى او با طمأنينه اى كه در پيكر او به هم رسيد ، در قرارگاه امن و آسودگى استقرار يافتند . و اين مقام از آنجا او را فراچنگ آمد كه دل خويش در كار آورد [1] ، و خداى خويش خشنود ساخت . 13 الامام علي « ع » : اطرح عنك واردات الهموم بعزائم الصّبر ، و حسن اليقين . [2] ( 2 ) امام على « ع » : به پايمردى شكيبايى ، و يقين نيكو ، اندوههايى را كه بر تو وارد مىشود از خود دور كن . 14 الامام الباقر « ع » : لا نور كنور اليقين . [3] ( 3 ) امام باقر « ع » : هيچ نورى همچون نور يقين نيست . 15 الامام علي « ع » : من لم يوقن قلبه ، لم يطعه عمله . [4] ( 4 ) امام على « ع » : آن كس كه قلبش يقين ندارد ، عملش رام ارادهء او نيست . 16 الامام علي « ع » : . . خير ما جرّبت ما وعظك . [5]

[1] اشاره است به اهميت قلب و اعمال قلبى .
[2] « نهج البلاغه » / 935 ، عبده 2 / 57 .
[3] « تحف العقول » / 208 .
[4] « غرر الحكم » / 294 .
[5] « نهج البلاغه » / 931 .

132