پوشيده مانده است ، ( 1 ) مانند اندازهء عمر ، كه اگر آدمى از مقدار عمر خود آگاه بود و عمرى كوتاه داشت ، در اين صورت چون وقت مردن خويش را مىدانست كه به زودى مىرسد ، زندگى بر او گوارا نمىگشت . بلكه همچون كسى مىشد كه مال خويش را از كف داده يا به چنان وضعى نزديك شده است ، و از وجود نادارى آگاهى حاصل كرده و به هراس از فقر دچار گشته است . . . آن كس كه به پايان يافتن عمر يقين كند ، نوميدى بر وى چيره خواهد شد ، حتى اگر عمرى بسيار دراز داشته باشد .

120