نيز رجوع كنيد به آيات ذكر شده ، در فصلهاى پيشين ، از همين باب .
حديث 1 الامام علي « ع » : أما و الذي فلق الحبّة و برأ النّسمة ، لو اقتبستم العلم من معدنه ، و ادّخرتم الخير من موضعه ، و أخذتم الطَّريق من وضحه ؛ و سلكتم الحقّ من نهجه ، لابتهجت بكم السّبل ، و بدت لكم الأعلام ، و اضاء لكم الإسلام ، و ما عال فيكم عائل ، و لا ظلم منكم مسلم و لا معاهد . . [1] امام على « ع » : سوگند به خدايى كه دانه را شكافت و جاندار را آفريد ، اگر علم را از معدن آن اقتباس كرده بوديد ، و خير را از جايگاه آن جويا شده بوديد ، و از ميان راه به رفتن پرداخته بوديد ، و راه حق را از طريق روشن آن پيموده بوديد ، راهها براى شما روشن مىگشت ، و نشانه هاى هدايت آشكار مىگرديد ، و فروغ اسلام شما را فرا مىگرفت ؛ در آن صورت ، ديگر هيچ كس سنگينى بار زندگى و هزينهء عائله را حس نمىكرد ، و هيچ مسلمان يا فردى كه در پيمان مسلمانان است گرفتار ستمى نمىگشت . . اين سخن على « ع » ، اشاره است به آرمانهاى مردمى و اجتماعى دين ، يعنى : پيروى صحيح از دين ، و شناخت صحيح دين ، راهگشاى يك زندگى برخوردار و سالم و آگاهانه است ، كه در آن ، عدالت اجتماعى و اقتصادى حاكم است ، و نه محروميتى است و نه ستمى ، نه به مسلمان و نه غير مسلمان . و اين است مقصد اعلا و آرمان والاى رسالت انبيا ، و امامت اوصيا ، و حكومت حقّهء قرآنى و نظام اسلامى .

[1] « مستدرك نهج البلاغه » / 31 .

59