4 * ( إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ : أَ لا تَتَّقُونَ ؟ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ فَاتَّقُوا الله وَأَطِيعُونِ وَما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلى رَبِّ الْعالَمِينَ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ وَزِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ وَلا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَلا تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الأَوَّلِينَ ) * [1] ( به ياد آر ) هنگامى را كه شعيب به قوم خويش گفت : چرا پرهيزگار نمىشويد ؟ من براى شما فرستاده اى امينم از خدا بترسيد و اطاعت من كنيد من از شما پاداشى نمىخواهم ، كه پاداش دهندهء من كسى جز پروردگار جهانيان نيست كيل و پيمانه را تمام دهيد ، و از زيان رسانندگان ( به مردمان ) نباشيد و با ترازوى درست وزن كنيد و چيزهاى مردمان را كم بها مكنيد و همچون تبهكاران در زمين به تباهكارى مپردازيد و از خداى بترسيد كه شما و پيشينيان را آفريد 5 * ( وَإِلى مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً ، قالَ : يا قَوْمِ اعْبُدُوا الله ، ما لَكُمْ مِنْ إِله غَيْرُه ، وَلا تَنْقُصُوا الْمِكْيالَ وَالْمِيزانَ ، إِنِّي أَراكُمْ بِخَيْرٍ ، وَإِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ وَيا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيالَ وَالْمِيزانَ بِالْقِسْطِ ، وَلا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ ، وَلا تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ ) * [2] شعيب را كه از مردم مدين بود بدان سامان فرستاديم ، او به آنان گفت : اى مردم ! خداى را بپرستيد كه معبودى جز او نداريد ؛ و پيمانه و ترازو را مكاهيد ، كه من وضع ( مالى ) شما را خوب مىبينم ( پس نيازى به كاستن حق ديگران نداريد ) ، و بر شما از عذاب روزى كه فراگير همگان است بيمناكم اى قوم ! پيمانه و ترازو را تمام و به عدل دهيد ، و چيزهاى مردمان را كم بها مكنيد ، و همچون تبهكاران در زمين به تبهكارى مپردازيد

[1] سورهء شعرا ( 26 ) : 184 - 177 .
[2] سورهء هود ( 11 ) : 85 - 84 .

58