پرستش پروردگار خود احدى را شريك نسازد ، 4 * ( إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ ، وَهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ ، تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ ، يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً ، وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ ) * ، [1] تنها كسانى به آيات ما ايمان آورند كه چون آن آيات را به ياد ايشان آرند ، به روى به سجده درافتند ، و پروردگار خود را سپاس گزارند و گردنكشى نكنند ، اينان ( شبها ) پهلو از بستر تهى كنند ، و بپاخاسته ، خداى خويش را ، با بيم و اميد بخوانند ، و از آنچه روزيشان كرده‌ايم به ديگران ببخشند ، حديث 1 الامام علي « ع » : . . . و إن استطعتم أن يشتدّ خوفكم من الله و ان يحسن ظنّكم به ، فاجمعوا بينهما ! فإنّ العبد إنّما يكون حسن ظنّه بربّه ، على قدر خوفه من ربّه . و إنّ أحسن النّاس ظنّا با لله ، أشدّهم خوفا لله . [2] ( 2 ) امام على « ع » : اگر بتوانيد از خدا بيشتر بترسيد ، و در عين حال به فضل و رحمت او اميدوارتر و خوشبينتر باشيد ، چنين كنيد ، زيرا كه خوشبينى و حسن ظنّ بنده به پروردگار خود به اندازه ترس او است از خدا . و آن كس كه از همه به خدا ( و فضل و رحمت او ) خوشبينتر است ، ترس او نيز از خدا ( به همان نسبت ) بيشتر است . 2 الامام علي « ع » : عند الخوف يحسن العمل . [3]

[1] سورهء سجده ( 32 ) : 16 - 15 .
[2] « نهج البلاغه » / 887 ؛ عبده 1 / 29 .
[3] « بحار » 78 / 90 - از كتاب « كنز الفوائد » .

727