« * ( وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ) * » [1] و قال فيما شهدت الأيدي و الأرجل على أنفسهما و على أربابهما ، من تضييعهما لما أمر الله عز و جل به و فرضه عليهما : « * ( الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى أَفْواهِهِمْ وَتُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ ) * » ؛ [2] فهذا أيضا ممّا فرض الله على اليدين و على الرّجلين ، و هو عملهما ، و هو من الايمان .
( 1 ) و بر پاها واجب است كه با آنها در راه نافرمانى خدا گام برندارند ، و بر آنها فرض است كه براى خرسندى خداى بزرگ به راه افتند ، كه خدا خود گفته است : « * ( وَلا تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحاً ، إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا ) * به كبر و ناز در زمين راه مرو ، كه نه به نيرو توانى زمين را شكافت ، و نه به گردنفرازى توانى با قله هاى افراشتهء كوهها همبرى كرد » . و گفته است : « * ( وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ) * در راه رفتن ميانه رو باش ، و از بانگ خود بكاه ، كه ناخوشترين آوازها آواز خران است » . و در بارهء گواهى دادن دست و پا بر ضد خود و صاحب خود ، در جاهايى كه فرمان خدا را فرو گذارده و امر او را واهشته‌اند ، گفته است : « * ( الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى أَفْواهِهِمْ وَتُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ ) * در آن روز بر دهنهاى ايشان مهر مىنهيم ، و دستها و پاهاى ايشان ، در بارهء آنچه كرده‌اند ، با ما سخن خواهند گفت » . اين امور - كه ياد شد - وظيفهء دست و پا است ، و عمل و ايمان آنها است .
[ ز - ايمان و عمل چهره ]

[1] سورهء لقمان ( 31 ) : 19 .
[2] سورهء يس ( 36 ) : 65 .

482