ج - توضيحى در بارهء برخى مآخذ معرفى كامل مآخذ را بايد در پايان كتاب بياوريم . اينك ذكر چند توضيح را لازم دانستيم :
1 - « نهج البلاغه » ، كه همواره به هنگام نقل از اين كتاب شريف ، ذكر شده است ، نظر به همان نهج البلاغه ، چاپ آقاى سيد علينقى فيض الاسلام است . چون اين نسخه بيشتر در دسترس مردم ما بوده است ، آن را نخست ذكر كرده‌ايم ، با اينكه در جهان عرب چنين نيست . در ضمن يادآور مىشويم كه در چاپهاى اخير اين نسخه ، 10 صفحه بر صفحات آن افزوده شده است ، كه خوانندگان ، در صورت مراجعه ، بايد آن را نيز ، در مواردى ، در نظر داشته باشند .
2 - مقصود از « عبده » ، نهج البلاغه ، با شرح عالم معروف مصرى ، شيخ محمد عبده است . چاپ مورد رجوع ما ، چاپى نسبة قديمى از اين شرح است ، يعنى : چاپ « المكتبة التجاريّة الكبرى » از مصطفى محمد ، در مطبعهء رحمانيهء مصر ، در قطع رقعى ، در 2 جزء ، جزء اول داراى 511 صفحه و جزء دوم داراى 263 صفحه ، بدون تاريخ .
3 - « غرر الحكم » مورد استناد ، متن عربى آن است ، از چاپ دار الثّقافة العامّة - نجف ، مطبعة النّعمان .
4 - مقصود از « وسائل » ، همه جا ، كتاب « وسائل الشيعه » است ، تأليف محدّث بزرگ و معروف شيخ محمد حرّ عاملى .
5 - مقصود از « مستدرك » [1] ، « مستدرك الوسائل » است ، تأليف محدّث معروف ، حاج ميرزا حسين نورى .
6 - مقصود از « مستدرك نهج البلاغه » ، مستدرك اين كتاب است ، تاليف عالم فاضل ، شيخ هادى كاشف الغطا ، كه از آن تاكنون دو چاپ ديده‌ايم ،

[1] « مستدرك » يعنى : تدارك شده ، كتابهايى را به اين نام مىنامند كه پس از كتاب ديگرى تاليف يابد ، و موضوعات و منقولات و مسايل مربوط به كتاب نخست و نيامدهء در آن را در برداشته باشد . البته مستدركنويسان بايد شرايط مؤلف نخستين را با دقت در نظر بگيرند .

34