در ترجمهء مشتقات اين ماده . و اين چگونگى براى اصالت تعبير و دقت در به كار بردن واژه است ، زيرا كلمهء « فرمود » ، در واقع ترجمهء « امر » است نه « قال » ، اگر چه مدتى است در نزد بسيارى مصطلح شده است و به رعايت احترام به كار مىرود . در هر حال ، اين كاربرد را تغيير نداديم .
3 - رسم الخط نيز ، در نوع جاها ، همان رسم الخطَّ خود استاد است . ما روش ايشان را حتى در سرآغاز و ديگر افزوده هاى خويش - براى يك نواختى - تا جايى كه شده است رعايت كرده‌ايم ، مگر در مواردى بسيار اندك . البته نشانه هاى سجاوندى و نقطه گذارى را ، بسيارى ، ما افزوده‌ايم .
4 - در جاهايى چند ، در سراسر كتاب ، از عطفهاى توضيحى و ترادفى استفاده شده است . اين عطفها ، در بيشتر جاها ، افزودهء ويرايش است .
5 - توضيحهاى ميان دو ابرو ( پرانتز ) نيز ، در بيشتر جاها ، افزودهء ويرايش است . اين كار ، به ويژه در ترجمهء آيات لازم به نظر رسيد ، و گاه از روى قرائن معنوى و مفهومى ، و گاه با مراجعه به تفسير افزوده گشت ، تا فهم مضامين و معانى را روشنتر و كاملتر سازد . به طور تقريب ، مطالب ميان دو ابرو ( . . . ) افزوده است ، و مطالب ميان دو خط - . . . - از خود متن است كه براى بهتر فهم شدن مطلب ، ميان دو خط جاى داده شده است .
6 - افزون بر آنچه در بند « 5 » گفته شد ، گاه ترجمهء آيات را ، از ترجمهء « تحت اللَّفظى » بيرون برده به صورت « ترجمهء تفسيرى » در آورديم ، تا معناى آن براى خوانندگان روشنتر باشد . در اين موارد ، بيشتر از تفسير « مجمع البيان » و گاه از تفسير « كشف الاسرار » ميبدى بهره برده‌ايم .
همين جا ياد كنيم كه در بازنگرى و ويرايش ترجمه هاى آيات ، گاه ، به تفسير « كشف الاسرار » ( نوبت اولى ) ، و گاه به ترجمه اى ديگر مراجعه داشته‌ايم .
7 - در ترجمهء احاديث ، در جاهايى بسيار اندك ، ترجمه ، صورت نقل به معنى يافته و تلخيص گشته است ، و ترجمه ، « ترجمهء تلخيصى » و « ترجمهء مضمونى » است .
8 - در جاهايى چند ، توضيحاتى زير عنوان « بنگريد ! » افزوده‌ايم ، كه در متن نبوده است . در چاپ اخير به متن نيز افزوده گشته است .

33