اقوال جرى شدند ، و اكنون هر كارى كه مىخواهند با مسلمين و مملكت اسلامى مىكنند .
دعاء إلى الاسلام مع رد المظالم و مخالفة الظالم . امر به معروف و نهى از منكر براى اين امور مهم است . آن عطار بىچاره اگر كار خلافى كرد ضررى به اسلام نمىزند ، به خودش ضرر مىزند . آنهايى را كه به اسلام ضرر مىزنند بايد بيشتر امر به معروف و نهى از منكر كرد . آنهايى را كه به عناوين مختلف هستى مردم را غارت مىكنند بايد نهى كرد .
اين مطالب بعضى مواقع در خود روز نامه ها ديده مىشود منتهى گاهى به صورت شوخى است و گاهى به صورت جدى كه بسيارى از چيزهائى كه به اسم سيل زدگان يا زلزله زدگان جمع آورى كردند خودشان خوردند ! يكى از علماء ملاير مىگفت كه ما براى مردگان حادثه‌اى يك كاميون كفن برديم مامورين نمىگذاشتند به آنها برسانيم و مىخواستند بخورند ! ! امر به معروف و نهى از منكر براى اينان لازم تر است .
اكنون من از شما استفسار مىكنم : آيا مطالبى كه حضرت امير ( ع ) در اين حديث فرمودند براى اصحابى است كه در اطراف خودشان بودند و بيانات حضرت را مىشنيدند ؟ آيا . اعتبروا أيها الناس . خطاب به ما نيست ؟ ما از . ناس . و جزء مردم نيستيم ؟ ! آيا نبايد از اين خطاب عبرت بگيريم ؟
همانطور كه در اول بحث عرض كردم اين مطالب براى دسته و جمعيت خاصى نيست بلكه از طرف آن حضرت براى هر امير ، هر وزير ، هر حاكم ، و هر فقيه ، براى همهء دنيا ، همهء بشر و همهء افرادى كه زنده هستند بخشنامه شده است . بخشنامه هاى آن حضرت همدوش قرآن است و همانند قرآن تا روز قيامت واجب الاتباع مىباشد آيه‌اى هم كه به آن استدلال شده ( لو لا يَنْهاهُمُ الْرَبّانِيُونَ ) هر چند به . ربانيون و احبار . خطاب كرده ليكن روى خطاب به عموم است . از آنجا كه ربانيون و احبار از جهت طمع يا ترس در برابر ظلم ظلمه سكوت كردند در صورتى كه با دادها ، فريادها و با گفتارهايشان مىتوانستند كارى انجام دهند و جلو ظلم را بگيرند مورد استنكار خداوند واقع شدند . علماء اسلام هم اگر در برابر ستمگران قيام نكنند و سكوت نمايند مورد استنكار قرار خواهند گرفت .
ثم أيتها العصابة . بعد از خطاب به مردم گروه علماى اسلام را مورد خطاب قرار داده است

119