چون گاهى گفتار و تبليغات دستگاههاى ستمگر بيش از كردار و سياستشان براى اسلام و مسلمين ضرر دارد و غالبا حيثيت اسلام و مسلمين را به مخاطره مىاندازد . خداوند نكوهش مىكند كه چرا از گفتار نادرست و تبليغات گناه كارانهء ستم كاران جلوگيرى نكردند ؟ چرا آن مردى را كه ادعا كرد من . خليفه الله . هستم و آلت مشيت الهى هستم و احكام خدا همين گونه است كه من اجرا مىكنم ، عدالت اسلامى همين است كه من مىگويم و اجرا مىكنم در صورتى كه اصولا عدالت سرش نمىشد تكذيب نكردند ؟ اين گونه سخنان . قول اثم . است ، اين حرفهاى گناه كارانه را كه ضرر زيادى براى جامعه دارد چرا جلوگيرى نكردند ؟ ظلمه را كه حرفهاى نامربوط زدند ، خيانتها مرتكب شدند ، بدعتها در اسلام گذاشتند ، ضربه به اسلام زدند چرا نهى نكردند و از اين گناهان باز نداشتند ؟
اگر كسى احكام را آن طور كه خدا راضى نيست تفسير كرد . بدعتى در اسلام گذاشت به اسم اين كه عدل اسلامى چنين اقتضا مىكند احكام خلاف اسلام را اجرا كرد ، بر علماء واجب است كه اظهار مخالفت كنند . هر گاه اظهار مخالفت نكنند مورد لعن خدا قرار مىگيرند ، و اين از آيهء شريفه پيداست ، و نيز در حديث است كه . إِذا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فَلِلعالِمِ أنْ يُظْهِرَ عِلْمَه ؛ و إلَّا فَعَلَيْه لَعْنَةُ الله [1] . چون بدعتها پديد آيد بر عالم واجب است كه علم ( دين ) خويش را اظهار كند و گر نه لعنت خدا بر او خواهد بود . خود اظهار مخالفت و بيان تعاليم و احكام كه مخالفت بدعت و ظلم و گناه مىباشد مفيد است ، چون سبب مىشود عامهء مردم به فساد اجتماعى و مظالم حكام خائن و فاسق يا بى دين پى برده به مبارزه برخيزند و از همكارى با ستم كاران خوددارى نمايند و به عدم اطاعت در برابر قدرتهاى حاكمهء فاسد و خائن دست بزنند . اظهار مخالفت علماى دينى در چنين مواردى يك . نهى از منكر . از طرف رهبرى دينى جامعه است كه موجى از . نهى از منكر . و يك نهضت مخالف و . نهى از منكر . را به دنبال مىآورد ، نهضتى را به دنبال مىآورد كه همهء مردم دين دار و غيرتمند در آن شركت دارند ، نهضتى كه اگر حكام ستم كار و منحرف به آن تسليم نشوند و به صراط مستقيم رويهء اسلامى تبعيت از احكام الهى باز نيايند و بخواهند

[1] اصول كافى ، ج 1 ، ص 54 . » كتاب فضل العلم « ، » باب البدع « ، حديث 2 .

113