< فهرس الموضوعات > مؤيدى از فقه رضوى < / فهرس الموضوعات > مؤيدى از فقه رضوى در عوائد [1] نراقى از . فقه رضوى [2] . روايتى نقل مىكند به اين مضمون : . مَنْزلَةُ الْفَقِيه فى هذَا الْوَقْتِ كَمَنْزِلَةِ الاْنبِياءِ فِى بَنى اسْرائيلَ . [3] مقام فقيه اين زمان مثل مقام پيامبران بنى اسرائيل است .
البته نمىتوانيم بگوئيم كه . فقه رضوى . از امام رضا ( ع ) صادر شده ولى مىتوان به عنوان مؤيد به آن تمسك كرد .
بايد دانست مراد از . انبياء بنى اسرائيل . فقهائى كه در زمان حضرت موسى بودند و شايد به آنان از جهتى انبياء گفته مىشد نمىباشد . فقهائى كه در زمان حضرت موسى بودند همه تابع آن حضرت بودند و به پيروى او كارهائى داشتند و شايد وقتى كه حضرت موسى آنان را براى تبليغ به جائى مىفرستاد ولى امرشان هم قرار مىداد البته ما از وضع آنها اطلاع دقيق نداريم اما اين معلوم است كه خود حضرت موسى ( ع ) از انبياء بنى اسرائيل است و همه چيزهائى كه براى حضرت رسول الله ( ص ) هست براى حضرت موسى هم بوده است البته به اختلاف رتبه و مقام و منزلتشان بنا بر اين ما از عموم منزله [4] در روايت مىفهميم آن چه را كه براى حضرت موسى در امر حكومت و ولايت بر مردم بوده براى فقها هم مىباشد .
< فهرس الموضوعات > ساير مؤيدات < / فهرس الموضوعات > ساير مؤيدات از جامع الاخبار [5] هم روايتى نقل مىكنند كه پيغمبر اكرم ( ص ) فرموده است : . أَفْتَخِرُ يَوْمَ

[1] عوائد الايام من مهمات ادله الاحكام نگاشته « ملا احمد بن مهدى بن ابى ذر نراقى كاشانى » ( 1245 ه . ق . ) . كتاب در بيان قواعد استنباط احكام شرعى و در 88 « عايده » ترتيب يافته است .
[2] فقه الرضا « يا » فقه رضوى « عنوان مجموعه‌اى از احكام فقهى است كه برخى از اعلام آن را به امام رضا ( ع ) نسبت داده‌اند ولى برخى در صحت نسبت آن ترديد كرده‌اند . مقدمه كتاب الفقه المنسوب إلى الرضا ( ع ) ، نشر كنگره جهانى امام رضا ( ع ) . 1406 ه . ق .
[3] عوائد الايام ، ص 186 ، حديث 7 .
[4] مراد از » عموم منزلت « آن است كه اطلاق حديث مذكور مىفهماند منزلت فقها از هر نظر همسنگ پيامبران بنى اسرائيل است ؛ بدون آن كه اين تعميم در منزلت ، در موردى مثل امامت و اداره جامعه تخصيص خورده باشد .
[5] جامع الاخبار ، كتابى است كه به نام شيخ صدوق شهرت يافته ، اما به تحقيق از آن شخصى است به نام محمد بن محمد بن على كه در قرن ششم هجرى مىزيسته است . و به تعيين دانسته نيست . كتاب الذريعه ( ج 5 ، ص 33 - 37 ) .

105