به آيهء مزبور استدلال نكرده‌اند ، بلكه در اين باره به اجماعاتى استناد شده است . و اما اگر اندك تتبعى در كلمات فقهاء صورت بگيرد خواهيم ديد كه اين اجماعات مستند به همان آيهء 28 از سورهء توبه مىباشد ، يا حد اقل احتمال اين كه مستند فقهاء در نجاست مشركين آيهء مزبور بوده باشد كافى است كه اجماع از حجيت قانونى ساقط شود ، ولى اگر اجماعات متعددى را كه از فقها نقل شده در نظر بگيريم براى نجاست مشركين مىتواند مدركيت داشته باشد . به اضافهء اين كه گروه زيادى از فقهاى عامه هم از آيه براى عدم طهارت مشركين استفاده كرده‌اند .
آيهء * ( إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ . . ) * شامل اهل كتاب نيست ) * اگر فرض كنيم كه آيهء * ( إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ . . ) * دلالت قطعى بر نجاست مشركين دارد ، دلالتى بر نجاست اهل كتاب ندارد ، اين مدعا مىتواند با سه دليل ثابت شود :
1 - در قرآن مجيد اهل كتاب ( يهود و نصارى و مجوس ) در مقابل مشركين قرار داده شده است از آن جمله :
الف - * ( ما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَلَا - الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ . . ) *

8