و اما اگر گفته هاى اين گروه فقط به صورت يك عده دعاوى بوده به لوازم گفته هاى خود ملتزم نباشند ، مثلا اگر متوجه شود غلو در حق على ( ع ) ممكن است او را مشرك نمايد در مقام انكار برآيد ، حكم به خروج از اسلام و نجاست آنان مدرك صحيحى ندارد .
البته اين يك وظيفهء اجتماعى و تعليم و تربيتى مسلمانان است كه بايستى در ريشه كن كردن عقايد خرافى و موهوماتى كه باعث دسته بندىها شده است بكوشند ، و نگذارند كه يك عده افراد مقام پرست يا ماليخوليايى با مذهب تراشى و ترويج مذاهب ساختگى ، وسيلهء اشباع خواسته هاى غير انسانى خود را فراهم سازند .
قسم دوم - مذاهبى هستند كه از مكتب اسلام خارج و داخل در اهل كتاب اصطلاحى ( يهود و نصرانى و مجوس ) نيستند ، و نيز در گروه مشركين هم شمرده نمىشوند . عدد اين مذاهب زياد است مانند بودايىها و هندوها و غير ذلك .
اين گونه مذاهب بايستى مورد تحقيق و تتبع كافى و لازم قرار بگيرند ، ممكن است بعضى از اين مذاهب حقيقة داراى كتاب و پيشواى الهى بوده‌اند ، اگر چه با مرور زمان تدريجا

32