عبد الله نقل مىكند . مىگويد : معلى بن خنيس و ابن ابى يعفور در يك مسافرت همراه بودند يكى از آن دو از ذبيحهء يهود و نصارا خورده بود ، وقتى نزد امام صادق ( ع ) آمدند پرسيدند ، حضرت فرمود آن كسى كه نخورده كار خوبى كرده است .
گروه پنجم رواياتى است دال بر اين كه ذبيحهء نصاراى اعراب را نبايد خورد زيرا آنان بت پرست مىباشند . مانند اين روايت كه از حضرت صادق ( ع ) سؤال شد از ذبايح نصاراى عرب . فرمود امير المؤمنين از ذبايح آنها نهى مىفرمود . در روايت ديگر مىفرمايد : از ذبيحهء نصاراى تغلب نخوريد زيرا آنان از مشركين عرب مىباشند . در روايت ديگر از حضرت باقر چنين است كه امير المؤمنين مىفرمود ذبيحهء نصاراى عرب را نخوريد زيرا آنان اهل كتاب نيستند .
گروه ششم روايات متعددى است كه فقط قربانى به دست اهل كتاب را ممنوع مىداند . مانند آن چه كه در كتاب على ( ع ) آمده است كه نبايد قربانيها را مجوس و نصرانى اعراب ذبح كنند . و اما اگر اسم خدا را ببرند ذبيحهء آنها

157