تفسير بعضى از آيات كه دلالت بر مشرك بودن اهل كتاب مىكند بعضى از آيات ، در بارهء اهل كتاب ، كلمهء مشرك را به كار برده است مانند :
* ( اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَرُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ الله وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِله إِلَّا هُوَ سُبْحانَه عَمَّا يُشْرِكُونَ . ) * توبه : 31 * ( لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ الله ثالِثُ ثَلاثَةٍ وَما مِنْ إِله إِلَّا إِله واحِدٌ ) * . المائدة : 73 از اين گونه آيات كه مشرك بودن اهل كتاب از آنها استفاده مىشود ، نمىتواند دليلى بر شرك اصطلاحى در قلمرو ملل و نحل كه عبارت است از بت پرستى يا آفتاب پرستى و غيره بوده باشد .
زيرا أولا شرك يك معناى عمومى است كه حتى به كسانى كه در عبادتشان خودنمائى و ريا مىكنند نيز شامل مىشود ، چنان كه در روايات زيادى كلمهء شرك براى ريا كنندگان به كار برده شده است . كلمهء شرك مانند كلمهء كفر است ، چنان كه كفر يك مفهوم عمومى است كه به هر گونه پوشانيدن حق و حقيقت اطلاق مىشود ، شرك نيز يك معناى عمومى دارد و در

11