و در اخبار صحيحه وارد شده است كه هر مجلسي كه سبّ يكى از أئمة معصومين صلوات الله عليهم كنند ، يا غيبت مؤمني كنند در آنجا هر كه ايمان به خدا و روز قيامت دارد مىبايد كه در آنجا ننشيند و بعد از آن همين آية را خواندند پس حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى استثنا فرمود صورت نسيان را و فرمود كه اگر شيطان از خاطرت ببرد كه اين مجلس چنين است و پيشتر ديده باشى كه در اين مجلس بد مىگويند با أئمة هدى صلوات الله عليهم و به خاطرت آيد بعد از تذكَّر با اين قومي كه ستم مىكنند بر خود منشين ، و از حديث صحيح ظاهر شد كه اگر در مجلسي غيبت مؤمنين كنند نبايد نشست ، بلكه از أحاديث صحيحه بسيار ظاهر مىشود كه هر مجلسي كه فسق در آنجا واقع شود حرامست نشستن بلكه حرامست همنشين فساق بودن چه جاى أهل بدعت مانند ظلمه و قضاة جور مگر از جهة تقيّه يا رفع ظلمي از مؤمني كه در اين صورت جايز است بلكه بسيار است كه واجب باشد .
ديگر از آيات سمع قول حق سبحانه و تعالى است كه فرموده است كه يا محمّد بشارت ده بندگان مرا كه گوش مىدهند به قرآن و حديث و متابعت مىكنند أحسن آن را اين جماعتند كه حق سبحانه و تعالى هدايت كرده است ايشان را و ايشانند صاحبان عقول و در بعضي از روايات وارد است كه مراد از أحسن آنست كه حديثي را كه بشنوند به همان لفظ نقل كنند و نقل بالمعنى نكنند بسا باشد كه أو چيزى فهمد از آن عبارت و ديگرى بهتر بفهمد و فوق كل ذي علم عليم ، و در مقدمه گذشت ، و در بعضي از روايات واقع است كه أحسن آنست كه به عزايم عمل كنند نه به رخصت و به عبارتى ديگر وارد است كه هر چه بر نفس دشوارتر است به آن عمل نمايند .

808