إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

ندارد و ظاهرا همه را نساخ به مقايسه بر سابق زياد كرده باشند ( و امّا حقّ خصمك الَّذى تدّعى عليه ان كنت محقّا في دعواك أجملت مقاولته و لم تجحد حقّه و ان كنت مبطلا في دعواك اتّقيت الله عزّ و جلّ و تبت اليه و تركت الدّعوى ) ( 1 ) و اما حق خصمي كه تو دعوى بر أو دارى آنست كه اگر علم داشته باشى و حق با تو باشد نيكو گفتگو كنى و انكار حق أو نكنى ، اگر حقي ديگر داشته باشد و تقاص كرده باشد يا احتمال تقاص داشته باشد ، يا آن كه انكار حق ايمان و اخوّت نكنى به سبب آن كه انكار حق تو كند گاه باشد نداشته باشد و ترسد كه اگر اقرار كند بر أو تنگ گيرى و در اين صورت انكار أو مشروعست ، و اگر باطل باشد دعوى تو به آن كه حق نداشته باشى يا دانى كه أو ندارد از حق سبحانه و تعالى بترس و توبه كن و دعوى را ترك كن < صفحة فارغة > [ حق كسى كه با تو مشورت كند ] < / صفحة فارغة > ( و امّا حقّ المستشير ان علمت له رأيا حسنا أشرت عليه و ان لم تعلم ارشدته إلى من يعلم ) ( 2 ) و اما حق كسى كه با تو مشورت كند در امرى بايد كه تامّل و تدبّر بسيار بكنى اگر ترا رأيي نيكوى ظاهر شود به أو به گويى و اگر نشود أو را راه نمائى به كسى كه خوب داند و يا فكرش از تو دقيقتر باشد و عواقب أمور را بيشتر تجربه نموده باشد < صفحة فارغة > [ حق كسى كه با أو مشورت كنى ] < / صفحة فارغة > ( و امّا حقّ المشير عليك ان لا تتّهمه فيما لا يوافقك من رأيه و ان وافقك حمدت الله عزّ و جلّ ) ( 3 ) و اما حق كسى كه با أو مشورت كنى آنست كه أو را تهمت نزنى در آن چه رايش با رأى تو موافق نباشد به آن كه توهّم كنى كه رعايت جانب خود يا ديگرى كرده است و اگر موافق باشد شكر الهى به جا آورى كه الحمد للَّه كه

791