است بر همه خلايق از ملائكة مقربين و أنبيا مرسلين .
پس پيش ايستادم و امامت كردم همه را و فخر نمىكنم بر اين معنى بلكه آن چه واقع است مىگويم يا از روى تفاخر نمىگويم بلكه حسب الامر مىگويم ، و چون رسيدم به حجابهاى نور جبرئيل به من گفت كه مرا بگذار و پيش .
رو گفتم اى جبرئيل در چنين جائى از من مفارقت مىكنى گفت يا محمّد به درستى كه انتهاى حدى كه حق سبحانه و تعالى از جهة من مقرر فرموده است تا اينجاست و اگر از اينجا درگذرم و بالاتر روم بالهاى من مىسوزد به سبب آن كه از حد خود بالا رفته‌ام .
پس مرا درآوردند در عالم نور تا به جايى رسيدم كه حق سبحانه و تعالى مىخواست از مراتب عاليه كه فوق آن متصور نيست پس ندا رسيد كه يا محمّد تو بنده منى و من پروردگار توام پس مرا عبادت كن و بس ، و بر من توكل كن و بس به درستى كه تو نور منى در ميان بندگان من و رسول منى بسوى خلق من و حجّت منى بر همه خلايق از جهة تو و از جهة تابعان تو آفريده‌ام بهشتم را ، و از جهة تو آفريده‌ام دوزخم را و از جهة أوصياء تو واجب گردانيدم كرامتم را و از جهة شيعيان ايشان واجب گردانيده‌ام ثوابم را .
پس گفتم اى پروردگارم كدامند أوصياء من و خلفاء من پس ندا رسيد كه يا محمّد أوصياء تو آنهااند كه أسامي ايشان بر ساق عرشم نوشته است پس در آن عالم نظر كردم به ساق عرش دوازده نور ديدم كه در هر نوري به سطرى سبز نوشته است اسم وصيي از أوصياء من أول ايشان علي بن أبي طالب بود و آخر ايشان مهدى أمت من بود .
پس گفتم كه يا رب اين جماعت أوصياء منند بعد از من پس ندا رسيد

677