شد و اين بنده شك ندارم در آن كه اين زيارة از آن حضرتست با آن كه قطع نظر از واقعه فصاحت و بلاغت و جامعيّت اوصافى كه هر يك از آنها در اخبار بسيار وارد شده است و به آنها اشاره خواهد شد دليل صحت است ، با آن كه صدوق حكم به صحت آن كرده است در اين كتاب و در كتاب عيون ، و رواة خبر نيز ثقاتند الا موسى كه توثيق صريح ندارد و صدوق اعرفست به رجال از ديگران .
و موسى مىگويد كه من عرض نمودم به حضرت امام على نقى صلوات الله عليه كه يا ابن رسول الله مرا تعليم فرمائيد زيارتي با بلاغت كه كامل باشد و هر يك از شما أئمة هدى را كه خواهم زيارة كنم به آن زيارة توانم كرد و دأب اين بنده اين بود كه هر روز آن زيارة را مىخواندم و مراد من زيارة همه بود يك معصوم را به ترتيب مخاطب مىساختم و بقيه را به تبعيّت أو زيارة مىكردم ، و در واقعه طويله ديگر حضرت امام رضا صلوات الله عليه تقرير اين معنى را با تحسين فرمودند .
پس حضرت فرمودند كه غسل زيارة را به جا آور و چون به درگاه آن حضرت رسى بايست و شهادتين بگو و چون در آن روضه داخل شوى و قبر را به ببينى بايست و سى مرتبه الله أكبر بگو ، پس اندكى پيش رو با سكينه قلب بذكر الهى و آرام تن و گامها را نزديك گذار پس بايست و سى مرتبه تكبير بگو پس نزديك قبر رو و چهل تكبير بگو تا صد تمام شود و دور نيست كه وجه تكبير گفتن اين باشد كه أكثر طبايع مايل است به غلو مبادا از عبارات أمثال اين زيارات به غلو افتد يا از بزرگى حق سبحانه و تعالى غافل شود چنان كه گذشت در وجه گفتن تسبيح و تكبير و تهليل و تحميد و تمجيد كه باعث همه عدم غلو ملائكة بود ، يا آن كه أكثر عالميان هر چند

666