اين حديث فهميده باشد كه غسل بيرون رفتن از جهة همه زيارات مستحب باشد و ليكن مستبعد است از قوانين قدما كه به أمثال اين استنباطات در احكام الهى عمل نمايند پس اظهر آنست كه حديثي بر سبيل عموم يا خصوص اين زيارة ديده باشد و آن چه گذشت كه مستحب است غسل زيارة ظاهرش غسل نزد زيارتست و ظاهر عبارت آن است كه اين غسل را در خانه بايد كرد اگر چه اطلاق مىكنند منزل را بر شهر ليكن مجاز است اما مجاز شايع است .
و در وقت غسل كردن از جهة زيارة خروج اين دعا را بخوان كه خداوندا مرا پاك كن از كدورات جسماني مانند گناهان ظاهره و حدثها و خبثها نيز ، و دلم را مطهر گردان از گناهان باطنه مانند كبر و عجب و حسد و بغض و ريا و محبت دنيا و أهل دنيا بلكه از غير محبت الهى ، و منور گردان سينه‌ام را به أنوار عرفان و ايمان و ايقان و أمثال اينها و بر زبانم جارى گردان مدح و ثناى خود را به درستى كه نيست مرا قوتى بر هيچ طاعت مگر به توفيق و هدايت و أعانت تو ، خداوندا اين غسل را مطهر و منور گردان كه سلب كند بديهاى مرا و مزين سازد مرا به خوبيها .
و چون از خانه بيرون مىروى بگو آن چه را ترجمه اش اينست كه متوجه زيارة حضرت مىشوم بعون الهى يا به استعانت از نام أو بيرون مىروم ، و بعون أو خالص از براي أو مىروم و بسوى خداوند خود مىروم يعنى به مشاهدى كه خانه عبادت و محل قرار أبدان دوستان اوست مىروم و به جانب زيارة فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله مىروم حق سبحانه و تعالى بس است مرا و توكل بر أو كرديم .
خداوندا رو بسوى تو كردم و مقصود من توئى و مراد من نه چيزيست كه نزد تست يعنى غرض من از اين زيارة رضاى تست با ثوابهائى كه از

645