إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

عليه شد در دعاى صنمي قريش كه آن حضرت در قنوت و سجده نماز شب و غير آن مىخواندند ، و چون لفظ لات و عزّى مؤنّثست كناية از آن دو ملعونه است كه نماز كسى تمام نمىشود تا در تعقيب آن نماز چهار مرد و چهار زن را لعنت نكنند و آن فلان و فلان و فلان و معاوية است و فلانه و فلانه و أم الحكم خواهر معاوية ، و هند مادر آن ملعون است .
و خداوندا لعنت كن هر مثلي كه شريك خداوند عالميان كرده‌اند آن را و مراد از آن علماى باطل ايشان است از شافعي و أبو حنيفة و مالك و أحمد بن حنبل و أمثال ايشان از مخرّبان دين حضرت سيد الأنبياء چنان كه در اخبار بسيار وارد شده است در تفسير اين آية كه * ( اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَرُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ الله ) * يعنى يهود و نصارى علماى خود را بمنزله خدايان خود كرده پرستيدند ، أئمة هدى صلوات الله عليهم فرموده‌اند كه و الله كه نماز نكردند و عبادت نكردند ايشان را و ليكن افترائى چند بر خدا و رسول بستند و مقلَّدان ايشان متابعت ايشان كردند پس همان است كه ايشان را پرستيده‌اند هم چنان كه ظالمان أهل بيت قليلي بودند و ليكن چون ديگران راضى بودند به افعال ايشان همه در ظلم شريك شدند چنان كه حق سبحانه و تعالى نسبت داده است به بنى اسرائيليان كه پيغمبران را بنا حق كشتند و خطاب به جمعى فرموده است كه در زمان حضرت سيد المرسلين ( ص ) بودند چون اينها راضى بودند از افعال آنها ايشان نيز داخل قاتلان أنبيا شدند چنان كه أحاديث بسيار بر اين مضمون نيز وارد است .
خداوندا لعنت كن كساني را كه افترا بستند بر خدا و رسول ، خداوندا لعنت كن اين جماعت را و متابعان ايشان را و دوست داران ايشان را و مدد كاران و دوستان ايشان را به لعنتهاى بسيار ، پس سه مرتبه بگو كه خداوندا لعنت كن

591