سبحانه و تعالى به بندگان خود بهره كرامت فرموده است به آن مىتوانند رسيد بر سبيل اجمال ، و هر صفتي را كه بهره نداده باشد چه دانند كه چه چيز است و ظاهر بسيارى از آيات و اخبار آنست كه صفات كمالية الهى لا يتناهى است چنان كه فرموده است كه * ( قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنا بِمِثْلِه مَدَداً ) * يعنى بگو يا محمد كه اگر درياها مركب شود از جهة نوشتن كلمات پروردگار من هر آينه آخر مىشود درياها پيش از آن كه كلمات آخر شود ، و اگر باز مثل اين درياها ديگر بيافرينيم و باز بنويسند باز آخر خواهد شد و كلمات آخر نخواهد شد . و أكثر محققين بر اينند كه مراد از اين كلمات صفات كمالية الهى است و بحسب مكاشفه چنين يافته‌اند ، و أكثر ظاهريه بر اينند كه مراد از اين كلمات معلومات الهى است و از جهة تقريب به افهام گفته‌اند كه شكى نيست كه أهل بهشت و كفار أهل جهنم ابد الآباد در أزمنة غير متناهي در بهشت و دوزخ خواهند بود ، و سخنانى كه مىگويند و افعالى كه مىكنند غير متناهي است و حق سبحانه و تعالى بر همه عالم است . و أعم أشمل است و مؤيد معنى أول است تتمه دعا و به حق هر نامى كه فرستاده بر حضرت موسى عليه السلام ، و به حق هر نامى كه فرستاده بر حضرت عيسى عليه السلام و به حق هر نامى كه فرستاده بر حضرات سيد المرسلين و آل آن حضرت و ساير پيغمبران كه صلوات تو بر ايشان باد ، و محتمل است كه لفظ و على أنبياء الله عطف باشد بر آل به اعتبار صلوات ، و بنا بر معنى سابق عطف است بر آل به اعتبار إنزال اسما كه فلان و فلان حاجتم را بر آور و اگر حايض خواند كه مرا در از آن مستحاضة است مىگويد كه اين خون استحاضة را از من بردار و قطع كن و حيضم را مستقيم گردان .

498