حضرت إبراهيم صلوات الله عليه و بتحقيق كه مدينه حرم منست و ميان دو سنگستان آن حرمست كه صيد نمىتوان كرد ، و آن چه حرمست به اعتبار درخت و گياه ميانه سايه كوه عاير است تا سايه كوه و عير و همين درخت و گياه حرمت دارد از سنگستان تا كوهها ، و صيد آن مثل صيد حرم مكة نيست زيرا صيد مدينه را مىتوان خورد و صيد مكة را نمىتوان خورد و اين ما بين چهار فرسخ است ، و جمعى از أصحاب چنين تفسير كرده‌اند كه در زيادتى كه از حره تا كوهها صيدش را مىتوان خورد و صيد ما بين حرتين را نمىتوان خورد و ظاهرا اين تأويل از جهة اين كرده‌اند كه هر گاه صيد كردن حرام باشد صيد خوردن نيز حرام خواهد بود و ملازمه نيست ميان اين دو معنى چنان كه گذشت كه أحاديث واقع شده است كه صيد كردن محرم حرام است و صيدش بر محل حلال است كه مىتواند خورد و محرم نمىتواند خورد و أحوط آنست كه صيد ما بين حرتين را نخورند ( و روى أبو بصير عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال حدّ ما حرّم رسول الله صلَّى الله عليه و آله من المدينة من رباب إلى وأقم و العريض و النّقب من قبل مكة ) ( 1 ) و در موثق و در صحيح از ليث منقول است كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه منتهاى آن چه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله حرام كرده‌اند از مدينه مشرفه از ربابست از يك طرف تا وأقم كه حصارهاست بمنزله قريه ها و قلعه ها ، و عريض از طرف ديگر و نقب كه ميان دو كوهى است مانند گرد نگاه كه از آنجا گنبد روضه مقدس ظاهر مىشود از بابت طرق نسبت به مشهد مقدس و ظاهرا اين چهار حدّ بريد است ( و في رواية عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال ) *

482