هر جمره را در دست راست گير و چون جمره عقبه را به زنى در طرف ديگرش بايست . بلكه از حديث حكم ظاهر مىشود كه حديث نزد زوال محمول باشد بر تقيه و شكى نيست كه كل روز جايز است از طلوع تا غروب و نزد زوال بهتر است ، و بخوان دعايى را كه مذكور شد نزد جمره عقبه و ابتدأ كن به جمره أولى كه أولست نظر به كسى كه از مشعر آيد و به مكة رود ، و آن را به هفت سنگ ريزه بزن از برابر روى آن كه به مكة است و از بالاى آن مزن بعد از آن از دست چپ راه بايست و حمد و ثناى الهى به جا آور و صلوات بر محمد و آل أو فرست پس اندكى پيش رو و دعا كن و از حق سبحانه و تعالى مطالب خود را طلب كن پس جمره وسطى را به همين نحو بزن به هفت سنگ ريزه و بعد از آن به جا آور آن چه در جمره أولى كردى پس به نزد جمره عقبه رو با سكينه و وقار و آن را به هفت سنگ ريزه بزن و بعد از آن وقوف مكن .
اما آن چه صدوق در جمره أولى گفته است كه از برابر روى جمره مىايستد سهوى شده است و اين در جمره عقبه وارد است و آن أعلى دارد و پيشتر گفت ، و در أولى و وسطى مىبايد كه از دست چپ جمره بايستند و جمره را مانند انساني فرض مىبايد كرد كه رو به قبله ايستاده باشد و آن كه رمى مىكند نيز رو به قبله مىكند و از دست چپ آن مىايستد كه جمره را بر دست راست گرفته باشد و بدست راست به أو زند چنان كه گذشت در صحيحه أبو همام و مرويست در صحيحه معاوية بن عمار و بزنطى .
التّكبير ايّام التّشريق ( و التّكبير في الأضحى من صلاة الظَّهر يوم النّحر إلى صلاة الغداة يوم الرّابع يكون ذلك في خمس عشر صلاة و ذلك بمنى و بالأمصار في دبر عشر صلوات من صلاة الظَّهر و يوم النّحر إلى صلاة الغداة يوم ) *

458