نبيّك محمّد صلَّى الله عليه و إله حتّى ترميها بسبع حصيات و يجزيك ان تكبّر مع كلّ حصاة ترميها تكبيرة فان سقطت منك حصاة في الجمرة أوفى طريقك فخذ مكانها من تحت رجليك و لا تأخذ من حصى الجمار الَّذى قد رمى و إذا رميت جمرة العقبة حلّ لك كلّ شيء الَّا النّساء و الطَّيب ، و ترمى يوم الثّانى و الثّالث و الرّابع كلّ يوم بإحدى و عشرين حصاة ، و ترمى إلى الجمرة الأولى بسبع حصيات و تقف عندها و تدعو ، و إلى الجمرة الثّانية بسبع حصيات و تقف عندها و تدعو ، و إلى الجمرة الثّالثة بسبع حصيات و لا تقف عندها ، فإذا رجعت من رمى الجمار يوم النّحر إلى رحلك بمنى فقل اللَّهُمَّ بك وثقت و عليك توكَّلت فنعم الرّب أنت و نعم المولى و نعم النّصير ) ( 1 ) ديگر برگشتن است از عرفات و مشعر به منى و رمى جمار در منا در بعضي از نسخ هست « ثمّ امض إلى منى ) * پس از مشعر برو به منى پس چون به جاى خود آيى در منى پس متوجه رمى جمره عقبه شو و آن جمره ايست كه دور تر است از دو جمره ديگر نظر به كسى كه از عرفات آيد و مىبايد كه با طهارت باشى ، و از آن هفتاد سنگ ريزه كه از مشعر برداشته هفت سنگ ريزه را بيرون آر و در ميان وادى مىايستى رو به قبله به حيثيتي كه ميان تو و جمره ده گام يا پانزده گام فاصله باشد و سنگ ريزه ها را در دست چپ گير و رو به قبله كرده مىگويى كه خداوندا اين سنگ ريزه هاست كه بحسب امر تو برداشته‌ام به محض تعبد و جواب چندين هزار از شياطين جن و انس را گفته‌ام كه شبهات كرده‌اند كه اين چه معنى دارد و چه فايده بر اين مترتب است در وقتي كه حضرت إبراهيم عليه السلام به اين سنگ ريزه شياطين را از خود راندند فايده داشت و اليوم چه فايده دارد ، و جواب گفته‌ام كه مىبايد بنده

445