مىشود ، و قوت بر طاعات نيست مگر بعون الهى ، و صد مرتبه مىگويى كه گواهى مىدهم كه نيست خدائى مگر واجب الوجود بالذاتي كه يگانه است در ذات و صفات و أو را شريك نيست پادشاهى : مخصوص اوست و جميع ثناها مخصوص اوست ، زنده مىگرداند در شكم و در تخم و در زمين مىميراند ، و در قبر زنده مىكند و مىميراند و در محشر زنده مىكند ، و هر خوبى و كمالى كه هست از اوست به خلايق رسانيده است و اوست كه بر همه چيزى قادر و تواناست ، پس ده آية أول سوره بقره را مىخوانى و سوره توحيد را سه مرتبه مىخوانى ، و آية الكرسي را مىخوانى تا فارغ مىشوى يعنى تا آخر كه العظيم باشد يا خالدون ، پس آيات سخره را مىخوانى تا آخر سه آية كه المحسنين باشد كه در سوره اعرافست و ديگر معوّذتين را مىخوانى تا به آخر ديگر حمد مىكنى حق سبحانه و تعالى را بر هر نعمتي كه انعام كرده است بر تو و نعمتهاى أو را يك يك ياد مىكنى چنان كه در دعاى حضرت سيد الشهداست صلوات الله عليه ، و ابن طاوس در كتاب اقبال آن را ذكر كرده است و همچنين دعاى صحيفة كامله در روز عرفه و دعاى آن حضرت صلوات الله عليه كه در مصباح متهجد مذكور است .
حاصل آن كه هر نعمتي كه حق سبحانه و تعالى بر تو دارد ياد مىكنى هر چه را توانى شمردن و هر چه را نتوانى مجملا بگو كه حمد خداوندى را كه نعمتهاى أو بر من و بر ساير عالميان متواتر است و ياد كن نعمت زن و فرزند و حمد كن خداوند خود را بر هر بلايى يا بر هر نعمت و بلايى چون بلاهاى أو نعمت است ، و مىگويى كه خداوندا ترا سزا و لايق است جميع محامد بر نعمتهايى

425