شرح عبارت فوت مىشد و هر دو را ذكر كردن مستلزم تكرار و تطويل بود الشّرب من ماء زمزم ( فان قدرت ان تشرب من ماء زمزم قبل ان تخرج فافعل و تقول حين تشرب اللَّهُمَّ اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كلّ داء و سقم انّك قادر يا ربّ العالمين ) ( 1 ) ديگر نوشيدن آب زمزم است كه مستحب است قبل از سعى و عبارت صحيح معاوية بن عمار است ، و حسنه حلبى است در دعا و هر دو تا سقم است پس اگر توانى كه بياشامى از آب زمزم پيش از آن كه متوجه سعى شوى بياشام .
و در حسنه حلبى است كه يك دلو يا دو دلو آب بكشد و بر سر و پشت و شكم بريزد و در وقتي كه آشامى مىگويى كه خداوندا اين آب را علم نافع گردان و روزى فراخ گردان و شفا گردان از هر درد و بيمارى به درستى كه قادرى بر همه چيز اى پروردگار عالميان ، و معاوية گفت كه حضرت فرمودند كه بما رسيده است كه چون حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله نظر به زمزم فرمودند : فرمودند : كه اگر نه اين بود كه بر امتم شاق مىشد هر آينه يك دلو يا دو دلو خود مىكشيدم و چون من مىگردم همه كس را متابعت لازم بود و مشكل است همه كسرا دو دلو عظيم كشيدن . و ظاهرش آن بود كه بر تقديرى كه آن حضرت مىكشيدند و مىفرمودند كه سنت است همان مردمان هجوم مىكردند و چندين هزار كس را نهايت اشكال بود ، يا آن كه خوف قتال نيز بود و از اين گفتن زايد بر استحباب مؤكد مفهوم نمىشود .

404