آن عقيق است كه از جهة أهل عراق مقرر فرمودند به فرموده الهى يا به تفويض چنان كه ظاهر عبارتست ، و أول عقيق از جانب عراق مسلح است به حاى مهمله يا به خاء معجمه و وسط آن غمره است و آخر آن ذات عرق است كه ذات عرق داخل نيست چنان كه گذشت ، و اولش أفضل است نظر به غمره و اينها عبارت فقه رضوى است چنان كه پيشتر نيز گذشت و علماء اين عبارت را حمل كرده‌اند بر أوليت بحسب فضليت و ظاهرا در كار نيست به قرينه آن كه صدوق پيشتر گفت ، و عبارت فقه نيز چنين است كه جايز نيست تقديم بر ميقات يا تأخير از ميقات مگر از جهة مرض يا تقيه ، و هر گاه كسى بيمار باشد يا تقيه كند باكى نيست كه از ذات عرق احرام بگيرد و از جهة أهل طايف قرن المنازل را مقرر ساخت و ، از جهة أهل يمن يلملم و از جهة أهل شام مهيعه را مقرر ساخت و آن جحفه است و از جهة أهل مدينه ذا الحليفة و آن مسجد شجره است ، و چون به ميقات رسى غسل احرام بكن بعد از آن كه ناخنها را بگيرى و از شارب بگيرى و موى زير بغل بگيرى به كندن يا تراشيدن يا نوره گذاشتن ، و بدن را نوره بكشى و در وقت غسل اين دعا بخوان كه ترجمه اش اينست كه ابتدأ مىكنم به نام خدا و استعانت مىجويم از خداوندا عالميان خداوندا به سبب اين غسل دلم را به أنوار محبت و معرفت و رضا و تسليم و اخلاص منوّر كن و مطهر گردان كه پاك كند مرا از گناهان صوري و معنوي و حافظ من باشد از شر جنّ و انس و سبب ايمنى من باشد از همه خوفها و شفاى من گردان از همه بيماريهاى ظاهري و باطني ، خداوندا مرا مطهر گردان از همه گناهان و دلم را از جميع بديها پاك گردان مانند ريا و عجب و كبر و حسد و بغض مؤمنان ، و سينه مرا منوّر گردان به أنوار علوم لدنيّه و معارف يقينية ، و جارى گردان بر زبان من چيزهائى را كه محبوب تست

372