شوند .
و در صحيح از زراره منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه شخصي محصور شود هدى خود را بفرستد و چون خفتي در خود بيابد پس اگر گمان داشته باشد كه خود را مىتواند رسانيد برود به مكة پس اگر به مكة رسد پيش از آن كه هديش را نحر كرده باشد بر احرام خود بماند تا از مناسك همه فارغ شود و هديش را نحر كند جايز است بر أو چيزى نيست ، و اگر وقتي برسد كه هديش را كشته باشند لازم است كه سال ديگر حج يا عمره به جا آورد عرض نمودم كه اگر با احرام بميرد پيش از آن كه به مكة رسد حضرت فرمودند كه اگر اين حجش حج اسلام باشد و حج واجب خود را نكرده باشد به نيابت أو حج و عمره مىكنند زيرا كه در ذمه اش قرار گرفته است .
پس ظاهر شد كه هر جا كه واقع شده است كه سال ديگر حج كند وقتي است كه اين منع در حج اسلام أو واقع شده باشد يا بر سبيل استحباب است و هر جا كه در سال ديگر هدى را بفرستند به آن كه در آن سال نرسد خلاف است كه در وقت فرستادن اگر در آن حوالي باشد ، و اگر دور باشد وعده مىدهد كه در فلان روز هدى مرا اشعار يا تقليد كنيد و از آن وقت كه مىفرستد يا اشعار و تقليد مىكند أولى اين است كه تا وقت وعده محل شدن در حكم محرم باشد خصوصا از زنان و آيا اين امساك واجبست يا مستحب خلافست چون بلفظ امر واقع شده است .
در صحيحه عالي السند معاوية بن عمار منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه وعده كرده باشد كه در روز عيد مثلا هدى بخرند و از جهة أو بكشند و در واقع أو محل شود و در آنجا

336