( و روى منصور بن حازم عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال كان علىّ صلوات الله عليه يحلب البدنة و يحمل عليها غير مضرّ ) ( 1 ) و به شش سند صحيح و هفت حسن كالصحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه مىفرمودند كه مىتواند دوشيدن شير شتر را و بأرش مىتواند كرد به شرطى كه ضرر به أو و ولدش نرسد ( و روى أبو بصير عنه صلوات الله عليه في قول الله عزّ و جلّ * ( لَكُمْ فِيها مَنافِعُ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى ) * قال إن احتاج إلى ظهرها ركبها من غير أن يعنّف عليها و ان كان لها لبن حلبها حلابا لا ينهكها ) ( 2 ) و منقولست در موثق از أبو بصير و در صحيح نزد بنده چنان كه گذشت از أبو الصباح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه از جهة شما در شتران هدى نفعها هست تا وقت مقرر كه مكة باشد در عمره و منى باشد در حج حضرت فرمودند كه مراد از نفعها آنست كه اگر محتاج شود به سواري آن سوار شود بي آن كه سبب مشقّت و تعب آن باشد و اگر شير داشته باشد به دو شد نه به نحوى كه هيچ در پستان ناقة نگذارد و همه را بدوشد و به ولدش ضرر رسد و پيشتر گذشت كه فايده اشعار آنست كه بر أو سوار نشوند پس ممكن است كه حمل كنيم نهى را كراهت يا در صورت عدم احتياج يا وقتي كه اشعار كرده باشند و كراهت اظهر است

305