إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

و انا اوّل المسلمين اللَّهمّ منك و لك بسم الله و الله أكبر اللَّهُمَّ تقبّل منّي ثمّ أمرّ السّكَّين و لا تنخعها حتّى تموت ) ( 1 ) و به نوزده سند صحيح منقولست از صفوان و ابن أبي عمير از معاوية و از نسخ كافى لفظ معاوية بن عمار ساقط شده است و شيخ نيز به همان عنوان در تهذيب روايت كرده است و در نهاية ذكر كرده است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه هدى را بخرى روى آن را به قبله كن و نحر كن اگر شتر باشد و ذبح كن اگر گاو يا گوسفند باشد يا بز و بگو تا به آخر دعا چنان كه ترجمه اش گذشت در باب سابق ، و چون كفار قرباني خود را باسم لات و عزّى و ساير بتان مىكشتند خداوند عالميان از آن نهى فرمود و همه جا در وقت كشتنها مبالغه فرموده است و در توحيد و نفى شرك صوري و معنوي ، و چون دعا را بخوانى كارد را بر آن نه و سابقا مذكور شد كه أحوط آنست كه چون بسم الله و الله أكبر بگويد كارد را براند و اللهم تقبّل منّي را در وقت كشتن بگويد و ظاهر أحاديث صحيحه دلالت مىكند كه مقارنت حقيقي در كار نيست و اين مقدار فاصله ضرر ندارد و چنان مكن كه كارد به مغز حرام رسد تا وقتي كه روح بالكلية برود كه ديگر حركت نكند و داخل در نهى است سر را جدا كردن ، و أحاديث بسيار در نهى از آن نيز وارد شده است و آن چه مشهور است اينست و بعضي گفته‌اند كه مراد از آن پوست كندنست پيش از ذهاب روح و بمعنى أعم است از هر دو آمده است كه آن كشتن بد است و از آن جمله است از پشت سر ابتدأ گردن يا كارد را بر گردانيدن و همه منهى عنه است و در همه دغدغه حرمت نمىشود .
و در صحيح از أبو خديجة منقول است كه گفت ديدم حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه را كه نحر مىفرمودند بدنه خود را و دست

301