يصنع بثمنه قال إن باعه فليتصدّق بثمنه و يهدى هديا اخر ) ( 1 ) و به پنجاه و هفت سند صحيح منقولست از يكى از حضرت امام محمد باقر يا حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما ، و در حسن كالصحيح از حلبى از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه گفتند سؤال كرديم از آن حضرت از هدى واجب اگر به آن برسد شكستگى يا ماندگى آيا مىتواند فروخت و اگر بفروشد چه كند به ثمنش ؟ حضرت فرمودند كه اگر بفروشد آن را و شيخ روايت كرده است كه نفروشد پس اگر بفروشد و ظاهرا [ لا يبيعه فان ] از قلم نساخ افتاده باشد و حلبى روايت كرده است كه بفروشد و زرش را تصدق كند و هدى ديگر بكشد و ظاهرا نهى بر سبيل كراهت باشد ( و في رواية حمّاد عن حريز في حديث يقول في اخره انّ الهدى المضمون لا يؤكل منه إذا عطب فان اكل منه غرم ) ( 2 ) و به أسانيد صحيحه منقولست از حريز در حديث طويلى كه در آخرش حضرت فرموده است كه هر هدى كه مضمون باشد مثل كفارات و نذور از آن نمىتوان خورد وقتي كه بماند و بكشند آن را پس اگر بخورد قيمتش را غرامت مىكشد از جهة فقرا ، و در حديث سكونى نيز چنين وارد است و أحاديث صحيحه بسيار وارد شده است بر نهى از خوردن ، و در بعضي از اخبار كالصحيحه وارد شده است كه مىتوان خورد و حمل كرده‌اند بر آن كه بخورد به قصد غرامت خصوصا هر گاه فقرا حاضر نباشند و بايد گذاشت كه ضايع شود ، و أحوط نخوردن است و اگر بخورد قيمت آن چه

295