إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

رسالت را از جانب تو نمىتواند كرد مگر كسى كه از تو باشد و بمنزله تو باشد و آن على است پس حضرت سيد المرسلين حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه را فرستادند در روحا به أبو بكر رسيد و آيات سوره توبه را از أو گرفتند و أبو بكر به نزد آن حضرت آمد و گفت يا رسول الله مگر در بدى من آية نازل شده است حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى مرا امر فرموده كه اداى رسالت را نكند كسى مگر خودم يا شخصي كه از من باشد پس حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه در منى سوره توبه را خواندند و تا چهار ماه كفار را أمان دادند كه به مامن خود برگردند و ديگر كسى از كفار در أمان نباشد مگر چند كسرا كه با ايشان عهد فرموده بودند در مسجد الحرام و حضرت فرمودند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند كه با شما بگويم كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه ديگر كسى برهنه طواف نكند و كفار بعد از اين سال به حج نيايند .
و عامه همه را روايت كرده‌اند در أحاديث و تفاسير حتى بيضاوى با مفتريات أبو هريره كه ما و جمعى اين اذان مىداديم و خبر كرديم هر گاه أبو بكر را بر گردانند أبو هريره را مىفرستادند و وجه اين افترا آنست كه اين منقبت از جهة آن حضرت نباشد با آن كه حق سبحانه و تعالى نگذاشت كه اين افترا نسبت بيكى از ثلاثة ببندند كه فلانى از من است و بخارى در چند جا اين حديث را ذكر كرده است كه علىّ منّي و انا منه موافق آية * ( وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ) *

261