( 1 ) و منقولست در صحيح از عبد الله بن سنان كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از بنده كه در خارج بلد مىباشد از جهة چرانيدن حيوانات و به همين راضى مىشود كه عمره را به جا آورد و بيرون رود بر سر حيوانات حضرت فرمودند كه اگر در ماه ذو القعدة باشد خوبست و اگر در ماه ذي الحجة داخل شده باشد پس خوب نيست مگر آن كه حج كند و اكتفا به عمره نكند و ظاهرا بر سبيل استحباب مؤكد باشد نسبت به مولى كه اگر در ماه ذي الحجة أو را رخصت عمره دهد رخصت بدهد كه حجرا نيز به جا آورد چنان كه گذشت ( و اعتمر رسول الله صلَّى الله عليه و آله ثلث عمر متفرّقات كلَّها في ذي القعدة عمرة اهلّ فيها من عسفان و هي عمرة الحديبيّة و عمرة القضاء احرم فيها من الجحفة و عمرة اهلّ فيها من الجعرانة و هي بعد ان رجع من الطَّائف من غزاة حنين ) ( 2 ) و منقولست در صحيح از معاوية بن عمّار كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه سه عمره به جا آوردند كه هر سه بر سبيل اتفاق در ذي القعدة واقع شد ، يكى عمره بود كه احرام گرفته‌اند از جهة آن از عسفان و اين عمره حديبيّة بود كه ممنوع شدند از دخول مكة معظمه و با كفار قريش صلح كردند كه حضرت سال ديگر بيايند و أهل مكة ، مكة را خالى كنند و حضرت سه روز بيشتر در مكة نمانند و حق سبحانه و تعالى نكرده ايشان را در حكم كرده قبول فرمود و عمره ديگر عمره قضا بود كه احرام را از جحفه گرفتند ، و عمره ديگر آن بود كه احرام و بلند كردن آواز تلبيه را در جعرانه واقع ساختند در وقتي كه از طايف مراجعت فرمودند بعد از جنگ حنين و أحاديث بر اين مضمون از طرق خاصه و عامه متواتر است و در صحاح سته سيّما در بخارى

164