صادق صلوات الله عليه در شخصي كه وصيت كند كه از جهة أو حجة الاسلام را به جا آورند و جميع أموال أو نشود مگر پنجاه درهم فرمودند بيرون مىكنند از جهة أو حج ميقاتى از يكى از ميقاتهاى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مقرر فرموده‌اند از نزديك .
و منقول است در صحيح از بزنطى از محمد بن عبد الله و ظاهرا سبط ثقة زراره باشد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام علي بن موسى الرّضا صلوات الله عليهما از شخصي كه بميرد و وصيّت كند كه از جهة أو حج كنند از كجا شروع در حج مىكند فرمودند كه به قدر مالش كه داشته باشد از منزلش و اگر نداشته باشد از كوفه و اگر نه از مدينه مشرفه و در قوى كالصحيح منقولست از عمر بن يزيد كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند در شخصي كه وصيّت كرده باشد به حج و از كوفه كافى نباشد فرمودند كه از ميقات كافى است .
و كالصحيح بلكه در صحيح منقول است از زكريّا بن آدم كه گفت سؤال كردم از حضرت امام رضا صلوات الله عليه از شخصي كه بميرد و وصيّت كند به حجى آيا جايز است كه از جهة أو استيجار نمايند از غير آن شهري كه در آن شهر مرده است حضرت فرمودند كه هر چه پيشتر از ميقاتست يا هر چه نزديك ميقاتست از أو مجزى است . و ظاهر اين حديث آنست كه حج ميقاتى كافى است ، و حمل كرده‌اند أكثر بر حالت ضرورت و اظهر آنست كه از بلد موت مستحب باشد و أحوط آنست كه از بلد موت اخراج كنند خصوصا با وصيّت از بلد موت يا مطلقا از بلد موت اخراج نمايند هر گاه يتيم يا غايب نداشته باشد و اگر وصى يا مجنون يا غايب بوده باشد أحوط ميقاتيست و أولى آنست كه بلَّغ ورثه زيادة از اجرت ميقاتى را از خود بدهند .

147