نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 82
در يك فرسخ آخر مىشود بعد از آن به جاى رفع سيئات حسنات نوشته شود به آن كه بيست حسنه نوشته شود و چون احرام گيرد صد هزار حسنه در نامه عملش نويسند و چون تلبيه گويد چنين ، بلكه مستحبات نيز چون كار با أكرم الأكرمين است و چون بحسب اين أحاديث اگر صد هزار باره گناهان كرده باشد و خانه اش در ميقات باشد به سبب احرام مستحق جميع مغفرت مىشود بلكه به سبب غسل احرام و هر يك علت مستقلة مغفرتند و گناهى كه نمانده باشد افعال بنده لغو مىشود پس مىبايد كه بعوض آنها حسنات نوشته شود و وجه ديگر آن كه گناهان دل را سياه كردهاند چنانكه از اخبار متواتره ظاهر مىشود و تجربه نيز شاهد است كه به سبب هر معصيتي زنگى بر آينه دل مىنشيند و در مرتبه أولى گناهان زدوده مىشود پس بهتر پس بهتر و اين مرتبه انتها ندارد هر چند بيشتر زدوده مىشود قابليت انعكاس علوم و حكم الهى بيشتر بهم مىرسانند لهذا اين عبادات را مقرر فرمودهاند كه به سبب هر يك نوري در دل بهم رسد و ظلمتهاى انعكاس معاصي و تعلقات زايل شود تا به مرتبه كه فانى في الله شود و باقي « با لله و بي يسمع و بي يبصر و بي ينطق و بي يبطش » شود كه هر چه شنود از أو شنود و هر چه بيند به أو بيند و هر چه گويد و هر چه به أو گويد و هر چه كند به أو كند و آن كه أكثر أوقات نمىشود از جهة آنست كه أكثر عالميان مانند حيوانات از پدر و مادر خود حركتي و سكونى چند ياد گرفتند . و از هيچ حركتي خبر ندارند كه از جهة چه چيز است و بچه نحو مىبايد كرد . و جمعى كه پيشتر آمدند و از علما مسايل خود را ياد گرفتند نمىفهمند كه اگر اين عالم عالم مىبود چرا أو نيز مانند ايشان گرفتار دنياست و أوقات خود را صرف لا طايلى چند مىكند و اين عالم از آباء و امّهاتش
82
نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 82