روزى كه آسمانها و زمينها را آفريد سه ماه را پى در پى مقرر فرمود و آن شوال و ذو القعدة و ذو الحجة است كه از براي حج مقرر فرمود و يك ماه جدا از جهة عمره مقرر ساخت كه آن ماه رجب است و در اين حديث سهوى شده است يا تجوزى و بعد از اين خواهد آمد كه اشهر حرم ذو القعدة و ذو الحجة و محرم است كه با هم است و ماه جدا رجبست و اشهر حج شوال و ذو القعدة و ذو الحجة است و اين در اين حديث اقتباس از آية شده است و چون بعد از اين ناچار است كه مذكور شود در آنجا مفصل خواهد شد ( و روى انّ من طاف بالبيت خرج من ذنوبه ) ( 1 ) چون در صحيح از جميل منقولست فضليت هر فعلى صدوق حديث را مبعّض ساخته است و در فضيلت هر فعلى جزوى از آن را ذكر كرده است و بسيارى از فوايد آن فوت شده است و شيخ الطائفة صحيحه جميل را با زيادتى به أسانيد صحيحه از معاوية بن عمار روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از آباى أو صلوات الله عليهم كه اعرابى به خدمت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله آمد و عرض نمود كه يا رسول الله بقصد حج از خانه بيرون آمدم و بحج نرسيدم و مال بسيار دارم بفرما تا آن چه بايد بكنم تا به ثواب حج برسم حضرت رو به أو كردند و فرمودند كه نظر كن به كوه أبو قبيس ، و در كافى چنين است كه اعرابى در ابطح به حضرت رسيد و ظاهر مىشود كه ابطح تا كوى أبو قبيس باشد چون متصل است پس اگر أبو قبيس طلاى سرخ باشد و از تو باشد و همه را در راه خدا صرف كنى به ثواب حج نمىرسى پس حضرت فرمودند كه چون حاج شروع به تهيه و كارسازى راه حج مىكنند هر چه بردارد و بر زمين گذارد حق سبحانه و تعالى از جهة هر برداشتن و زمين

80