كرده‌اند كه يكى است امّا خلاف أول سه قول است يكى آن كه حايض و نفسا چون داخل مكة شوند و وقت باشد صبر مىكنند تا روز هشتم بلكه تصور كرده‌اند تا زوال روز نهم پس اگر پاك شوند و توانند كه غسل كنند و طواف مختصرى كه أقل واجب باشد به جا آورند و هم چنين دو ركعت نماز مختصرى با سعى مختصرى به جا آورند و تجديد احرام كنند از جهة حج و خود را به عرفات رسانند پيش از غروب حج تمتع مىكنند ، و اگر مشغول عمره شوند و حج فوت شود مثل آن كه رفيقي نداشته باشند و خوف نفس يا بضع بوده باشد نقل نيت مىكنند از عمره بحج و حج افراد مىكنند ، و در اين دو صورت خلاف معتدٌّ بهى است [ نيست ظ ] و عمده خلاف در آنست كه هر گاه هر دو را توانند به جا آوردن باين نحو كه حايض و نفسا پاك نشده باشند و افعال عمره را به جا مىتواند آوردن بغير از طواف يا سعى و تقصير مىكنند و تجديد احرام حج كه چون پاك شوند طواف عمره و طواف زيارة و طواف نسا را با هم به جا آورند ، و اين قول جمعى است از قدما و جمعى از متأخرين و أكثر أصحاب واجب مىدانند كه در اين صورت نقل بحج افراد كنند و بعد از حج عمره مفرده به جا آورند و بر اين قول نيز اخبار صحيحه متكثرة وارد شده است و جمعى از أصحاب قايلند به تخيير و خالى از قوت نيست و گمان بنده اين است با افضليت حج تمتع و قول ديگر تفصيلي است كه صدوق داده است كه اگر در حال احرام پاك باشند و بعد از آن حايض شوند حج تمتع مىكنند و الا حج افراد ، و أقوال ديگر هست كه خواهد آمد بعد از اين در وقت نقل و غير آن .
و خلاف ديگر در اين است كه اگر در اثناى طواف حايض شوند در چه وقت بنا مىنهند و چه وقت از سر مىگيرند صدوق و جمعى بر اينند كه

689