اين مضمون را از عبارت معصوم روايت كرده كه بىدغدغه باشد . حاصل آنست كه حضرت فرمودند كه هر گاه كسى عمره تمتع را كرده باشد و خواهد كه از مكة بيرون رود به بعضي از مواضع نمىتواند رفت زيرا كه مربوط است بحج تا حجرا به جا آورد مگر آن كه داند كه حجش فوت نمىشود در آن سال و هر گاه داند كه حج فوت نمىشود و بيرون رود پس برگردد و در آن ما هي كه بيرون رفته است داخل مكة معظمه مىشود بي احرام و اگر در غير آن ماه برگردد داخل مكة مىشود با احرام . تا اينجا عبارت فقه رضويست و موافق مشهور است ميان أصحاب و اما آن چه از روايات بسيار ظاهر مىشود آنست كه چون بيرون رود با احرام بيرون رود تا ارتباطش بحج بيشتر باشد .
مثل حسن كالصحيح حماد بن عيسى كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه از جهة حج تمتع در ماههاى حج داخل شود نمىتواند بيرون رفتن تا آن كه حجرا به جا آورد پس اگر كارى داشته باشد به عسفان يا طائف يا ذات عرق احرام بحج در مكة بگيرد و محرم بيرون رود و چون برگردد .
تلبيه گويد و داخل مكة شود و بر احرام باشد تا وقت حج پس اگر داخل مكة شود با احرام داخل شود و زيارة خانه نكند تا وقتي كه با مردمان در روز هشتم بمنى رود و اگر خواهد از آنجا برگردد داخل مكة نشود و بمنى رود ، و عرض نمودم كه اگر نداند كه با احرام بيرون مىبايد رفت و به مدينه مشرفه و أمثال آن رود از جاهاى دور بىاحرام و در أوقات حج برگردد و قصد حج داشته باشد آيا با احرام داخل مىشود يا بىاحرام حضرت فرمودند كه اگر از آن وقتي كه بيرون رفته است تا وقتي كه داخل مىشود يك ماه نشده باشد بىاحرام داخل مىتواند شد و اگر يك ماه شده باشد

672