الحرم مذبوحا و اهدى إلى رجل محلّ فلا باس بأكله انّما الفداء على الَّذى اصابه ) ( 1 ) و اگر محرمى صيدى كند از خارج حرم و در خارج حرم بكشد آن را و گوشت آن را داخل حرم كند و به هديه بفرستد از جهة شخصي كه محرم نباشد باكى نيست كه محل آن را بخورد و أو كه كشته است فدا مىدهد . بدان كه مشهور ميان علما آنست كه هر صيدى را كه محرم بكشد بمنزله ميته است خواه در حرم بكشد و خواه در حل ، و هم چنين بمنزله ميته است صيدى را كه در حرم بكشند خواه محل بكشد و خواه محرم اما آن كه در حرم كشته شود بمنزله ميته است و دغدغه نيست ، و روايات صحيحه بر آن وارد شده است ، و اما آن چه را محرم در حل بكشد خلافست أكثر أصحاب آن را بمنزله ميته مىدانند و بر اين مضمون روايت وهب بن وهب و حفص بن غياث وارد است و هر دو عاميند و بر تقدير ورود از معصوم ظاهرا بر سبيل تقيه وارد شده باشد و مذهب صدوق حليت است و بر اين مضمون اخبار بسيار صحيح وارد شده است و شيخ طوسي جمع كرده است و اخبار حليت را حمل كرده است به آن كه محرم صيد كرده باشد و محل كشته باشد و بسيار بعيد است و مذهب صدوق خوبست و احتياط با مشهور است و اين دو حديث را حمل بر كراهت شديد نيز مىتوان كرد و الله تعالى يعلم < صفحة فارغة > [ اگر كفاره صيد را بدهد گوشت را چه كند ] < / صفحة فارغة > ( و سئل الصّادق صلوات الله عليه عن المحرم يصيب الصّيد فيفديه يَطعمه أو يُطعمه أو يطرحه قال إذا يكون عليه فداء اخر قيل فاىّ شئ يصنع به قال يدفنه ) ( 2 ) و منقولست در صحيح از ابن أبي عمير از بعضي از مشايخ أو كه آن حضرت صلوات الله عليه پرسيدند از محرمى كه صيدى بكند و فداى آن را

653