قبيله ثقيف بود پس حضرت به ايشان فرمودند كه مىدانم از وحى يا از فراست كه آن نيز نوعي است از وحى نسبت به أنبياء و أوليا كه شما مىخواهيد كه سؤال كنيد از من چيزى پس اگر خواهيد من بگويم به شما كه چه مطلب داريد و اگر خواهيد شما بپرسيد هر دو گفتند يا رسول الله شما خبر دهيد ما را كه اخبار شما معجزه است و اگر شكى يا وهمى در خاطر باشد به معجزه زايل مىشود و راه ريب و شك مسدود مىشود و ايمان ما ثابتتر مىشود پس چون دو كس بودند و رعايت خاطر هر دو فرمودند كه يكى را مقدم ندارند بىرضاى ديگرى كه سبب ملال أو شود رو با نصارى كردند و فرمودند كه اى برادر انصاريان و اين قانون عربست كه در چنين جائى يا مىگويند اى انصارى يا برادر انصاريان به درستى كه تو از جمعى كه حق سبحانه و تعالى آن جمع را مدح كرده است بإيثار كه ديگران را بر خود مقدم مىدارند هر چند كه خود نهايت احتياج دارند و مع هذا تو هميشه با ما مىباشى ، و اين ديگر صحرا نشين است و گاه و گاهى بما مىرسد و گاه باشد كه خواهد بكار خود رود آيا أو را بر خود مقدم مىدارى كه رخصت دهى كه أول مطلب أو را بگويم انصارى گفت بلى پس حضرت فرمودند كه اما تو اى برادر ثقيف به درستى كه از جهة اين آمده كه از من سؤال كنى از كيفيت وضو و نماز و از ثواب هر دو پس بدان كه چون دست در آب مىزنى كه آب بردارى بسم الله الرحمن الرحيم مىگويى در وقت آب برداشتن از تو مىريزد گناهانى كه از دستها صادر شده است و چون رو را مىشويى به آن آبى كه از جهة شستن رو بر داشتهء يا آن كه آن آب از جهة شستن دستها بوده باشد و أول ظاهرتر است چون آب شستن دستها را دست نمىزنند بلكه ظرف را كج مىكنند و بعد از شستن دستها را در آب مىزنند و چون از جهة بدوي مىفرمايند اكتفا به أقل واجب مىكنند با قليلي از سنّتيها كه أهم است فرموده‌اند .

62