حلق رأسه يقول الله عزّ و جلّ * ( فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِه أَذىً مِنْ رَأْسِه فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ) * فالصّيام ثلاثة ايّام و الصّدقة على ستّة مساكين لكلّ مسكين نصف صاع من تمر و النّسك شاة لا يطعم منها أحد الَّا المساكين . ) ( 1 ) و منقولست در صحيح از حريز از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله گذشتند بركعب بن عجره بضم عين مهمله و جيم ساكنه كه از أهل مدينه بود كه نصرت آن حضرت صلوات الله عليه و آله كردند و كعب محرم بود و شپش بر سر و ابروها و پلكهاى چشم أو افتاده خورده بود حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه گمان نداشتم كه كار به اين جا رسد يعنى به سبب سر نتراشيدن ، و در روايت حريز آنست كه حضرت فرمودند كه آيا جانوران آزارت مىدهند پس حق سبحانه و تعالى اين آية را فرستاد ، و بنا بر آن چه صدوق روايت كرده است ظاهرش آنست كه أصل منع بر سبيل تفويض بود و كفاره نيز به تفويض بود [1] و حق سبحانه و تعالى آية را از جهة تقرير آن حضرت فرستاد پس حضرت فرمودند كه گوسفندى از جهة أو بكشند از مال آن حضرت و أو سر تراشيد چنانكه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد و ممكن است كه نزول آية را از جهة أو شده باشد و چون أو پريشان بوده حضرت از مال خود تبرع فرموده باشد كه أو فردا أفضل را به جا آورد ، و ترجمه آية اينست كه هر كه از شما بيمار باشد - و مرض شپش نيز مرضى است عظيم - يا آزارى از سر

[1] يعنى خداوند امر دينش را به پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله واگذار نمود كه هر چرا بخواهد انجام دهد مثل هفت ركعت نماز كه فرض النبي گفته مىشود .

618