روايت كرده‌اند كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه مكروهست محرم را كه جامه اش از پائين تجاوز كند از بيني و حضرت فرمودند كه خود را آفتابى كن از جهة رضاى خداوندى كه احرام از جهة أو گرفته و در راه رضاى أو تا جفا نكشى ثواب نمىيابى و از اين دو حديث ظاهر شد كه مراد از آن كشيدن كشيدن از زير است به بالا پس حديث مطلق را حمل مىبايد كرد بر مقيد .
( و روى عن عبد الله بن سنان قال سمعت أبا عبد الله صلوات الله عليه يقول لأبي و قد شكى اليه حرّ الشّمس و هو محرم و هو يتاذّى به و قال ترى ان أستتر بطرف ثوبي قال لا باس بذلك ما لم يصب رأسك . ) ( 1 ) و در صحيح منقولست كه عبد الله گفت شنيدم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه به پدرم مىفرمودند در وقتي كه پدرم شكايت كرد به حضرت گرمى آفتاب را در حال احرام و آن كه بسيار آزار مىبايد و عرض نمود كه رخصت مىدهيد كه طرف ردا را حايل سازم كه سايه كند روى مرا حضرت فرمودند كه باكى نيست ما دام كه به سرت نرسد پس از اين حديث ظاهر شد كه آن چه پيش گذشت كه از بيني نگذرد محمولست بر كراهت يا ترك سنت .
( و سأله سعيد الأعرج عن المحرم يستتر من الشّمس بعود أو بيده فقال لا الَّا من علَّة . ) ( 2 ) و در موثق كالصحيح منقول است از سعيد لنگ كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه آيا محرم خود را از آفتاب مىتواند پوشيد به چوبى كه بر بالاى سر بدارد و دستمالى يا چيزى بر آن بياويزد كه آفتاب بر سرش نيفتد يا دستش را حايل كند حضرت فرمودند كه

609