زيادتى در آنجاها نيست كه حضرت فرمودند كه ما هر گاه اراده مىكنيم كه سايه باني بر سر زنيم بواسطة مرض يا غير آن سر كجاوه را مىپوشيم و گوسفندى مىكشيم .
( و في رواية حريز قال قال أبو عبد الله صلوات الله عليه قال لا باس بالقبّة على النّساء و الصّبيان و هم محرمون و لا يرتمس المحرم في الماء و لا الصّائم . ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه از حريز منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست كه قبه كه سر كجاوه و أمثال آن باشد بز زنان و أطفال نابالغ در حالت احرام ايشان ، بلكه اين حكم كه چيزى حايل نباشد ميان سر ايشان و آسمان مخصوص مردانست ، و سر به آب فرو نمىبرند محرمان و روزه داران و سر به آب فرو بردن نيز از فرد حايل بودن آبست ميان سر و آسمان مىتواند بود و ليكن علماء آن را حكمي ديگر مقرر ساخته‌اند و نزاع لفظي است و از اين حديث و اخبار صحيحه بسيار مثل صحيحه محمد بن مسلم و صحيحه هشام بن سالم و صحيحه جميل و صحيحه كاهلي و غير اينها ظاهر مىشود كه حكم مخصوص مردانست و زنان را جايز است كه در كجاوه باشند سر پوشيده .
و در أطفال صحيحه حريز كافى است ، و آن چه وارد است كه محرم سر باب فرو نبرد مانند صايم نيز أحاديث صحيحه بسيار وارد شده است مثل صحيحه يعقوب بن شعيب و صحيحتين حريز أيضا و صحيحه عبد الله بن سنان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه فرمودند كه مس مكن گلها را در حال احرام و مس مكن چيزى را كه در آن زعفران باشد و مخور طعامي كه در آن زعفران باشد و سر باب فرو مبر و غير اينها از اخبار .

607