حق سبحانه و تعالى آدمي را در آفتاب قيامت باز ندارد ، و چند حديث وارد شده است كه أبو يوسف قاضى بغداد تلميذ أبو حنيفة به خدمت حضرت امام موسى بن جعفر صلوات الله عليهما آمد و از اين مسأله پرسيد كه چرا چنين است چنانكه در اين حديثست و حضرت فرمودند كه قياس در دين و شرع نمىرود و ما تابع شرعيم حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله در رفتن به زير سايه محمل نرفتند و در منزل داخل شدند و هر چه آن حضرت فرموده‌اند كرده‌اند ما تابع آنيم ، و خلاف نكرده است كسى از شيعه و سنى كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله چنين فرموده‌اند و ليكن جمعى از عامه چون با عقل ايشان موافقت ندارد منكر اين معنى شده‌اند مانند انكار ملاحده نماز و روزه و حجرا ، و در صحاح سته أحاديث بسيار روايت كرده‌اند كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله نفى قياس فرموده‌اند .
( و روى علىّ بن مهزيار عن بكر بن صالح قال كتبت إلى أبى جعفر الثاني صلوات الله عليه انّ عمّتى معي و هي زميلتي و يشتدّ عليها إذا أحرمت فترى ان اظلَّل علىّ و عليها فكتب صلوات الله عليه ظلَّل عليها وحدها . ) ( 1 ) و كالصحيح منقولست از بكر كه گفت عريضه نوشتم به حضرت امام محمد تقي صلوات الله عليه كه عمّه‌ام با من هم كجاوه است و به سبب مرض بر أو دشوار است كه در زير آفتاب باشد در حالت احرام تجويز مىفرماييد كه من و أو هر دو سر كجاوه را به پوشانيم حضرت فرمودند كه كجاوه أو را به پوشان و بس چون أو بيمار است ، و علما عمل كرده‌اند باين حديث اگر چه ضعيف است بحسب سند و ليكن در هر دو جزوش روايات بسيار وارد شده

605